loading...
وبلاگ رسمی علیرضا عامری
علیرضا عامری بازدید : 34 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
ها به یک عکس است. در این روش تنها خود شما می دانید که در داخل فایل تصویر، اطلاعات دیگری وجود دارد و به این ترتیب کسی نمی تواند به اطلاعات محرمانه شما دسترسی داشته باشد.
راه های مختلفی برای رمز گذاری و یا مخفی کردن فایل ها و حفظ امنیت اطلاعات شخصی وجود دارد. یکی از این روش ها اضافه کردن فایل ها به یک عکس است. در این روش تنها خود شما می دانید که در داخل فایل تصویر، اطلاعات دیگری وجود دارد و به این ترتیب کسی نمی تواند به اطلاعات محرمانه شما دسترسی داشته باشد.

 پیش از شروع مراحل انجام این کار شما به یک نرم افزار فشرده سازی نیاز خواهید داشت. می توانید از نرم افزارهای مختلف فشرده سازی مانند Winrar یا WinZip و یا 7Zip استفاده کنید.

در این روش شما ابتدا فایل های که قصد دارید مخفی شوند را فشرده کرده و سپس فایل فشرده شده را به یک فایل تصویری می چسبانید. به این ترتیب اطلاعات محرمانه شما در دل یک عکس مخفی می شوند و زمانی که کسی برروی عکس کلیک کند تنها تصویر را مشاهده می کند و متوجه فایل های مخفی نخواهد شد. البته توجه داشته باشید که نباید حجم فایل های مخفی شده زیاد باشد چون در اینصورت ممکن است دیگران به دلیل حجم غیر معمول فایل، به آن شک کنند.

مرحله اول: یک پوشه (Folder) در درایو C (یا هر مکان دیگر) ایجاد کنید و برای مثال نام آن را Testfile بگذارید. حال فایل هایی که قصد دارید مخفی شوند را درون این پوشه منتقل کنید. همچنین عکسی که قرار است این فایل ها در ان قرار بگیرد را نیز دراین پوشه بگذارید. مثلاًمن فایل های a.txt و b.txt و فایل عکس image.png را قرار داده ام شما می توانید هر تعداد فایلی که دوست دارید را با این روش مخفی کنید.

مرحله دوم: هردوفایلی که می خواهید مخفی شوند (a.txt,b.txt) را انتخاب و سپس برروی آنها دکمه سمت راست ماوس را فشار دهید و ازمنوی بازشده گزینه "Add to Archive" را انتخاب کنید، البته شما باید مطمئن باشید که یک برنامه فشرده سازی مثل WinZip or ZipGenius و یا 7Zip را در سیستم خود نصب کرده اید. در غیراینصورت این منو برای شما وجود نخواهد داشت.






بقیه در ادامه مطلب....

علیرضا عامری بازدید : 45 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
ها به یک عکس است. در این روش تنها خود شما می دانید که در داخل فایل تصویر، اطلاعات دیگری وجود دارد و به این ترتیب کسی نمی تواند به اطلاعات محرمانه شما دسترسی داشته باشد.
راه های مختلفی برای رمز گذاری و یا مخفی کردن فایل ها و حفظ امنیت اطلاعات شخصی وجود دارد. یکی از این روش ها اضافه کردن فایل ها به یک عکس است. در این روش تنها خود شما می دانید که در داخل فایل تصویر، اطلاعات دیگری وجود دارد و به این ترتیب کسی نمی تواند به اطلاعات محرمانه شما دسترسی داشته باشد.

 پیش از شروع مراحل انجام این کار شما به یک نرم افزار فشرده سازی نیاز خواهید داشت. می توانید از نرم افزارهای مختلف فشرده سازی مانند Winrar یا WinZip و یا 7Zip استفاده کنید.

در این روش شما ابتدا فایل های که قصد دارید مخفی شوند را فشرده کرده و سپس فایل فشرده شده را به یک فایل تصویری می چسبانید. به این ترتیب اطلاعات محرمانه شما در دل یک عکس مخفی می شوند و زمانی که کسی برروی عکس کلیک کند تنها تصویر را مشاهده می کند و متوجه فایل های مخفی نخواهد شد. البته توجه داشته باشید که نباید حجم فایل های مخفی شده زیاد باشد چون در اینصورت ممکن است دیگران به دلیل حجم غیر معمول فایل، به آن شک کنند.

مرحله اول: یک پوشه (Folder) در درایو C (یا هر مکان دیگر) ایجاد کنید و برای مثال نام آن را Testfile بگذارید. حال فایل هایی که قصد دارید مخفی شوند را درون این پوشه منتقل کنید. همچنین عکسی که قرار است این فایل ها در ان قرار بگیرد را نیز دراین پوشه بگذارید. مثلاًمن فایل های a.txt و b.txt و فایل عکس image.png را قرار داده ام شما می توانید هر تعداد فایلی که دوست دارید را با این روش مخفی کنید.

مرحله دوم: هردوفایلی که می خواهید مخفی شوند (a.txt,b.txt) را انتخاب و سپس برروی آنها دکمه سمت راست ماوس را فشار دهید و ازمنوی بازشده گزینه "Add to Archive" را انتخاب کنید، البته شما باید مطمئن باشید که یک برنامه فشرده سازی مثل WinZip or ZipGenius و یا 7Zip را در سیستم خود نصب کرده اید. در غیراینصورت این منو برای شما وجود نخواهد داشت.






بقیه در ادامه مطلب....

علیرضا عامری بازدید : 30 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
ها به یک عکس است. در این روش تنها خود شما می دانید که در داخل فایل تصویر، اطلاعات دیگری وجود دارد و به این ترتیب کسی نمی تواند به اطلاعات محرمانه شما دسترسی داشته باشد.
راه های مختلفی برای رمز گذاری و یا مخفی کردن فایل ها و حفظ امنیت اطلاعات شخصی وجود دارد. یکی از این روش ها اضافه کردن فایل ها به یک عکس است. در این روش تنها خود شما می دانید که در داخل فایل تصویر، اطلاعات دیگری وجود دارد و به این ترتیب کسی نمی تواند به اطلاعات محرمانه شما دسترسی داشته باشد.

 پیش از شروع مراحل انجام این کار شما به یک نرم افزار فشرده سازی نیاز خواهید داشت. می توانید از نرم افزارهای مختلف فشرده سازی مانند Winrar یا WinZip و یا 7Zip استفاده کنید.

در این روش شما ابتدا فایل های که قصد دارید مخفی شوند را فشرده کرده و سپس فایل فشرده شده را به یک فایل تصویری می چسبانید. به این ترتیب اطلاعات محرمانه شما در دل یک عکس مخفی می شوند و زمانی که کسی برروی عکس کلیک کند تنها تصویر را مشاهده می کند و متوجه فایل های مخفی نخواهد شد. البته توجه داشته باشید که نباید حجم فایل های مخفی شده زیاد باشد چون در اینصورت ممکن است دیگران به دلیل حجم غیر معمول فایل، به آن شک کنند.

مرحله اول: یک پوشه (Folder) در درایو C (یا هر مکان دیگر) ایجاد کنید و برای مثال نام آن را Testfile بگذارید. حال فایل هایی که قصد دارید مخفی شوند را درون این پوشه منتقل کنید. همچنین عکسی که قرار است این فایل ها در ان قرار بگیرد را نیز دراین پوشه بگذارید. مثلاًمن فایل های a.txt و b.txt و فایل عکس image.png را قرار داده ام شما می توانید هر تعداد فایلی که دوست دارید را با این روش مخفی کنید.

مرحله دوم: هردوفایلی که می خواهید مخفی شوند (a.txt,b.txt) را انتخاب و سپس برروی آنها دکمه سمت راست ماوس را فشار دهید و ازمنوی بازشده گزینه "Add to Archive" را انتخاب کنید، البته شما باید مطمئن باشید که یک برنامه فشرده سازی مثل WinZip or ZipGenius و یا 7Zip را در سیستم خود نصب کرده اید. در غیراینصورت این منو برای شما وجود نخواهد داشت.






بقیه در ادامه مطلب....

علیرضا عامری بازدید : 27 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
وقتی می خواهید این همه پول خرج کنید قبل از هر چیز باید تکلیف تان را با خودتان معین کنید. از لپ تاپ تان چه انتظاری دارید و قصد دارید با آن چه کاری انجام دهید؟ پس کلید حل معما فقط پیش خودتان است.
هفت صبح: این ماجرا به یکی از برنامه های روزمره تبدیل شده است. دوستان، آشنایان و همکاران تقریبا هر روز از من درباره خرید لپ تاپ سوال می پرسند و می خواهند بدانند چطور می توانند یک «لپ تاپ خوب» بخرند. پاسخ همه این سوال ها یکی است. من به آنها می گویم حتی با وجود تمام تلاش هایی که چینی ها به کار می بندند هنوز از نظر فنی هیچ لپ تاپ بدی ساخته نشده است.

از نظرمن لپ تاپ بد یعنی شما پول تان را برای خرید چیزی هدر بدهید که به کارتان نمی آید. یعنی پول بی زبان را برای خرید لپ تاپ صورتی هدر بدهید، یعنی خرید لپ تاپ قسطی از یک فروشنده بی انصاف. پس بی خود وقت عزیزتان را صرف اسم و برند لپ تاپ نکنید.

وقتی می خواهید این همه پول خرج کنید قبل از هر چیز باید تکلیف تان را با خودتان معین کنید. از لپ تاپ تان چه انتظاری دارید و قصد دارید با آن چه کاری انجام دهید؟ پس کلید حل معما فقط پیش خودتان است.



گول تبلیغات را نخورید

اگر همین حالا به بازار بروید و کمی مغازه ها را بالا و پایین کنید، خیلی زود متوجه می شوید تعداد برندهایی که لپ تاپ تولید می کنند بسیار محدود است. این قضیه نشان می دهد که کیفیت چقدر می تواند روی تولید و فروش محصول تاثیر مثبت داشته باشد.

همه تولیدکننده ها می دانند که تنها یک اشتباه می تواند برای همیشه تصویری بد از آنها در ذهن مصرف کننده باقی بگذارد. سونی مثل همیشه اسم بزرگی است ولی در بازار فقط یکی از معروف ترین ها به حساب می آید. دل دوشادوش سونی پیش می رود و سرانجام یاد گرفته برای فروش بیشتر باید به تولیداتش تنوع بدهد. اچی پی، کامپک، فوجیتسو – زیمنس، توشیبا و ایسر تولیدکننده های دیگری هستند که کمابیش نامی برای خود دست و پا کرده اند.

لنوو را همه نمی شناسند ولی تا به حال هیچ کس از آن بدی ندیده است. ایسوز و MSI هم کم کم با نگاه اقتصادی خودشان را به گود رقابت نزدیک می کنند. ال جی و سامسونگ هم تازه وارد بازار شده اند. اگر اپل را هم به این لیست اضافه کنیم سر جمع تمام انتخاب ها را روی یک دایره ریخته ایم.



متاسفانه بزرگ ترین اشتباه ممکن وقتی رخ می دهد که خریدار بخواهد مثل خرید گوشی تلفن همراه به اسم تولیدکننده توجه کند. حقیقت این است که هرکدام از تولیدکننده ها مدل های مختلفی می سازند. پس امکان دارد فلان مدل ایسر خیلی بهتر از بهمان مدل سونی یا دل کارکرد داشته باشد. حتی بعضی از مدل های یک شرکت نسخه های مختلفی دارند که با نشانه های A و B و C معرفی می شوند. این علامت نشان دهنده یک سری اختلافات جزئی در مشخصات لپ تاپ است. مثلا ممکن است مدال اول بایک دیسک سخت بزرگ تر تولید شده  باشد یا روی آن سخت افزار بلوتوث نصب کرده باشند. خریدار باهوش کسی است که گول تبلیغات کاذب را نخورد، پول نقد داشته باشد و لپ تاپ صورتی نخرد.

به گارانتی احترام بگذارید

اینقدر نگویید گارانیت توی ایران مفهومی ندارد. نه! انصافا در بازار کامپیوتر خیلی ها به گارانتی شان مثل یک تعهد پایبند هستند. فقط کافی است گارانتی خود را از بین شرکت های معتبر انتخاب کنید. متاسفانه این اواخر مد شده کارت های گارانتی شرکت های معتبر را کپی می کنند و در مغازه های کوچک شان می فروشند. اگر زحمت بکشید و از یک فروشنده معتبر خرید کنید به خودتان محبت کرده اید. شرکت های گارانتی کارکرد سالم همه چیز لپ تاپ شما را ضمانت می کنند. حتی بعضی از آنها باتری، شارژ و نرم افزار را هم در برگه گارانتی شان لحاظ کرده اند.

تازه در صورت بروز مشکل، اطلاعات تان پیش یک شرکت معتبر از امنیت بیشتری برخوردار هستند. از این گذشته لازم نیست به وقت خرابی لپ تاپ تان را زیر بغل بزنید و از این مغازه به آن مغازه بروید تا شاید محض رضای خدا یکی دلش برای تان بسوزد و با قیمتی نجومی آن را تعمیر کند.

قسطی نخرید

باور کنید خرید لپ تاپ با خرید رب گوجه فرنگی تفاوت دارد. به همین دلیل نمی توانید پول های تان را بریزید داخل کیف دستی، به بازار بروید و یکی را با خودتان به خانه بیاورید. قبل از این حرف ها خوب تحقیق کنید. از یک نفر که به کار آشناست بپرسید. به او بگویید قصد دارید لپ تاپ تان را برای چه کاری استفاده کنید. ا ین کار به او کمک می کند لپ تاپ مناسب با شرایط تان را معرفی کند. به حرف دوستان تان تحت هیچ شرایطی گوش ندهید. متاسفانه همه ما عادت کرده ایم درباره همه چیز متعصبانه اظهارنظر کنیم و آنچه را خودمان داریم به هر طریق ممکن بهترین معرفی کنیم. سایت های اینترنتی مرجع مناسبی برای کسب اطلاعات بیشتر هستند. جمله قبل را یک بار دیگر با دقت بخوانید. گفتم: برای کسب اطلاعات! این یعنی قیمت ها روی فضای مجازی چندان منطبق با واقعیت نیستند. علاوه بر این به دلیل رشد سریع تکنولوژی و به روز شدن بازار نمی توانید خیلی روی پیداکردن لپ تاپ های روی اینترنت در بازار حساب باز کنید.



سایت های اینترنتی را برای مقایسه عملکرد فنی و دیدن ظاهر لپ تاپ استفاده کنید. در بعضی از انجمن های گفت و گو بحث های داغی درمورد خرید لپ تاپ جریان دارد. بعضی از آدم های باسواد در این گفت و گوها شرکت می کنند و تجربیات گرانبهای شان را بی هیچ چشم داشتی در اختیار دیگران می گذارند. اما مشکل اینجاست که تعداد این آدم های باسواد در مقایسه با آدم های بی منطق انگشت شمار است.

برای من و شما بهترین جای دنیا جهت خرید لپ تاپ است. ولی این کافی نیست. مثل بقیه لوازم کامپیوتری باید به خودتان سختی بدهید و از منزل خارج شوید. در خیابان ولیعصر مغازه های معتبری وجود دارند که فروشنده های شان فقط به فکر پول نیستند. از آنها کمک بگیرید. قیمت ها را با هم مقایسه کنید و کمی زبان بریزید. بعضی ها حاضر هستند کمی از سودشان بگذرند. فقط گول هدیه هایی را که بعضی فروشگاه ها ادعا می کنند نخورید. این هدایا را می توان با 10 تا 20 هزار تومان ناقابل خرید. بعضی از لپ تاپ ها در رنگ های مختلفی به فروش می رسند. قیمت رنگ های مختلف را بپرسید و بفهمید خرید یک پل تاپ صورتی چقدر به جیب تان فشار وارد می کند. در بازار ایران معمولا قیمت ها بدون احساب گارانتی محاسبه می شود. برای گارانتی خوب به طور میانگین باید 50 هزار تومان کنار بگذارید. خرید قسطی را هم به کل فراموش کنید چون سودی که فروشنده قرار است بابت این لطف از شما بگیرد، به هیچ وجه منطقی نیست. به جای خرید قسطی شکیبایی به خرج بدهید و خریدتان را تا آماده شدن کل مبلغ به تاخیر بیندازید.

به چه چیزهایی توجه کنید؟

اگر از من بپرسید مهم ترین فاکتور یک خرید موفریال، توجه به پردازنده لپ تاپ است. پول تان را بابت خرید لپ تاپ  هایی با پردازنده سلرون و مدل های Duo 2 Core هدر ندهید. این لپ تاپ ها مدتی است که تحت تاثیر عرضه پردازنده های خانواده Coreix قرار گرفته اند و به اصطلاح از رده خارج شده اند. بعد از پردازنده مهم ترین مسئله وزن لپ تاپ است. خیلی از ما لپ تاپ می خریم تا کارهای سبک مان را در بیرون از خانه یا محل کار انجام دهیم. پس لازم است که آن را هر روز با خودمان این طرف و آن طرف ببریم. لپ تاپ های معمولی با صفحه نمایش 15 اینچی به طور میانگین وزنی در حدود 8/2 کیلوگرم دارند. اگر وزن شارژ و بقیه لوازم جانبی را هم به این اضافه کنید حتما به سختی کار پی می برید. لپ تاپ های با وزن کمتر صفحه نمایش کوچک تری دارند و گران ترند.

بعضی ها روی کارت گرافیک لپ تاپ حساس هستند چراکه قصد دا رند گاهی در زمان های بیکاری شان بازی کنند. در این صورت باید خوب بگردید. ظرفیت هارد دیسک، مدت زمان عمر باتری، مودم داخلی و بلوتوث معیارهای دیگری هستند که باید به آن توجه داشت. ظاهر لپ تاپ تنها در درجه آخر اهمیت قرار دارد.
علیرضا عامری بازدید : 28 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
وقتی می خواهید این همه پول خرج کنید قبل از هر چیز باید تکلیف تان را با خودتان معین کنید. از لپ تاپ تان چه انتظاری دارید و قصد دارید با آن چه کاری انجام دهید؟ پس کلید حل معما فقط پیش خودتان است.
هفت صبح: این ماجرا به یکی از برنامه های روزمره تبدیل شده است. دوستان، آشنایان و همکاران تقریبا هر روز از من درباره خرید لپ تاپ سوال می پرسند و می خواهند بدانند چطور می توانند یک «لپ تاپ خوب» بخرند. پاسخ همه این سوال ها یکی است. من به آنها می گویم حتی با وجود تمام تلاش هایی که چینی ها به کار می بندند هنوز از نظر فنی هیچ لپ تاپ بدی ساخته نشده است.

از نظرمن لپ تاپ بد یعنی شما پول تان را برای خرید چیزی هدر بدهید که به کارتان نمی آید. یعنی پول بی زبان را برای خرید لپ تاپ صورتی هدر بدهید، یعنی خرید لپ تاپ قسطی از یک فروشنده بی انصاف. پس بی خود وقت عزیزتان را صرف اسم و برند لپ تاپ نکنید.

وقتی می خواهید این همه پول خرج کنید قبل از هر چیز باید تکلیف تان را با خودتان معین کنید. از لپ تاپ تان چه انتظاری دارید و قصد دارید با آن چه کاری انجام دهید؟ پس کلید حل معما فقط پیش خودتان است.



گول تبلیغات را نخورید

اگر همین حالا به بازار بروید و کمی مغازه ها را بالا و پایین کنید، خیلی زود متوجه می شوید تعداد برندهایی که لپ تاپ تولید می کنند بسیار محدود است. این قضیه نشان می دهد که کیفیت چقدر می تواند روی تولید و فروش محصول تاثیر مثبت داشته باشد.

همه تولیدکننده ها می دانند که تنها یک اشتباه می تواند برای همیشه تصویری بد از آنها در ذهن مصرف کننده باقی بگذارد. سونی مثل همیشه اسم بزرگی است ولی در بازار فقط یکی از معروف ترین ها به حساب می آید. دل دوشادوش سونی پیش می رود و سرانجام یاد گرفته برای فروش بیشتر باید به تولیداتش تنوع بدهد. اچی پی، کامپک، فوجیتسو – زیمنس، توشیبا و ایسر تولیدکننده های دیگری هستند که کمابیش نامی برای خود دست و پا کرده اند.

لنوو را همه نمی شناسند ولی تا به حال هیچ کس از آن بدی ندیده است. ایسوز و MSI هم کم کم با نگاه اقتصادی خودشان را به گود رقابت نزدیک می کنند. ال جی و سامسونگ هم تازه وارد بازار شده اند. اگر اپل را هم به این لیست اضافه کنیم سر جمع تمام انتخاب ها را روی یک دایره ریخته ایم.



متاسفانه بزرگ ترین اشتباه ممکن وقتی رخ می دهد که خریدار بخواهد مثل خرید گوشی تلفن همراه به اسم تولیدکننده توجه کند. حقیقت این است که هرکدام از تولیدکننده ها مدل های مختلفی می سازند. پس امکان دارد فلان مدل ایسر خیلی بهتر از بهمان مدل سونی یا دل کارکرد داشته باشد. حتی بعضی از مدل های یک شرکت نسخه های مختلفی دارند که با نشانه های A و B و C معرفی می شوند. این علامت نشان دهنده یک سری اختلافات جزئی در مشخصات لپ تاپ است. مثلا ممکن است مدال اول بایک دیسک سخت بزرگ تر تولید شده  باشد یا روی آن سخت افزار بلوتوث نصب کرده باشند. خریدار باهوش کسی است که گول تبلیغات کاذب را نخورد، پول نقد داشته باشد و لپ تاپ صورتی نخرد.

به گارانتی احترام بگذارید

اینقدر نگویید گارانیت توی ایران مفهومی ندارد. نه! انصافا در بازار کامپیوتر خیلی ها به گارانتی شان مثل یک تعهد پایبند هستند. فقط کافی است گارانتی خود را از بین شرکت های معتبر انتخاب کنید. متاسفانه این اواخر مد شده کارت های گارانتی شرکت های معتبر را کپی می کنند و در مغازه های کوچک شان می فروشند. اگر زحمت بکشید و از یک فروشنده معتبر خرید کنید به خودتان محبت کرده اید. شرکت های گارانتی کارکرد سالم همه چیز لپ تاپ شما را ضمانت می کنند. حتی بعضی از آنها باتری، شارژ و نرم افزار را هم در برگه گارانتی شان لحاظ کرده اند.

تازه در صورت بروز مشکل، اطلاعات تان پیش یک شرکت معتبر از امنیت بیشتری برخوردار هستند. از این گذشته لازم نیست به وقت خرابی لپ تاپ تان را زیر بغل بزنید و از این مغازه به آن مغازه بروید تا شاید محض رضای خدا یکی دلش برای تان بسوزد و با قیمتی نجومی آن را تعمیر کند.

قسطی نخرید

باور کنید خرید لپ تاپ با خرید رب گوجه فرنگی تفاوت دارد. به همین دلیل نمی توانید پول های تان را بریزید داخل کیف دستی، به بازار بروید و یکی را با خودتان به خانه بیاورید. قبل از این حرف ها خوب تحقیق کنید. از یک نفر که به کار آشناست بپرسید. به او بگویید قصد دارید لپ تاپ تان را برای چه کاری استفاده کنید. ا ین کار به او کمک می کند لپ تاپ مناسب با شرایط تان را معرفی کند. به حرف دوستان تان تحت هیچ شرایطی گوش ندهید. متاسفانه همه ما عادت کرده ایم درباره همه چیز متعصبانه اظهارنظر کنیم و آنچه را خودمان داریم به هر طریق ممکن بهترین معرفی کنیم. سایت های اینترنتی مرجع مناسبی برای کسب اطلاعات بیشتر هستند. جمله قبل را یک بار دیگر با دقت بخوانید. گفتم: برای کسب اطلاعات! این یعنی قیمت ها روی فضای مجازی چندان منطبق با واقعیت نیستند. علاوه بر این به دلیل رشد سریع تکنولوژی و به روز شدن بازار نمی توانید خیلی روی پیداکردن لپ تاپ های روی اینترنت در بازار حساب باز کنید.



سایت های اینترنتی را برای مقایسه عملکرد فنی و دیدن ظاهر لپ تاپ استفاده کنید. در بعضی از انجمن های گفت و گو بحث های داغی درمورد خرید لپ تاپ جریان دارد. بعضی از آدم های باسواد در این گفت و گوها شرکت می کنند و تجربیات گرانبهای شان را بی هیچ چشم داشتی در اختیار دیگران می گذارند. اما مشکل اینجاست که تعداد این آدم های باسواد در مقایسه با آدم های بی منطق انگشت شمار است.

برای من و شما بهترین جای دنیا جهت خرید لپ تاپ است. ولی این کافی نیست. مثل بقیه لوازم کامپیوتری باید به خودتان سختی بدهید و از منزل خارج شوید. در خیابان ولیعصر مغازه های معتبری وجود دارند که فروشنده های شان فقط به فکر پول نیستند. از آنها کمک بگیرید. قیمت ها را با هم مقایسه کنید و کمی زبان بریزید. بعضی ها حاضر هستند کمی از سودشان بگذرند. فقط گول هدیه هایی را که بعضی فروشگاه ها ادعا می کنند نخورید. این هدایا را می توان با 10 تا 20 هزار تومان ناقابل خرید. بعضی از لپ تاپ ها در رنگ های مختلفی به فروش می رسند. قیمت رنگ های مختلف را بپرسید و بفهمید خرید یک پل تاپ صورتی چقدر به جیب تان فشار وارد می کند. در بازار ایران معمولا قیمت ها بدون احساب گارانتی محاسبه می شود. برای گارانتی خوب به طور میانگین باید 50 هزار تومان کنار بگذارید. خرید قسطی را هم به کل فراموش کنید چون سودی که فروشنده قرار است بابت این لطف از شما بگیرد، به هیچ وجه منطقی نیست. به جای خرید قسطی شکیبایی به خرج بدهید و خریدتان را تا آماده شدن کل مبلغ به تاخیر بیندازید.

به چه چیزهایی توجه کنید؟

اگر از من بپرسید مهم ترین فاکتور یک خرید موفریال، توجه به پردازنده لپ تاپ است. پول تان را بابت خرید لپ تاپ  هایی با پردازنده سلرون و مدل های Duo 2 Core هدر ندهید. این لپ تاپ ها مدتی است که تحت تاثیر عرضه پردازنده های خانواده Coreix قرار گرفته اند و به اصطلاح از رده خارج شده اند. بعد از پردازنده مهم ترین مسئله وزن لپ تاپ است. خیلی از ما لپ تاپ می خریم تا کارهای سبک مان را در بیرون از خانه یا محل کار انجام دهیم. پس لازم است که آن را هر روز با خودمان این طرف و آن طرف ببریم. لپ تاپ های معمولی با صفحه نمایش 15 اینچی به طور میانگین وزنی در حدود 8/2 کیلوگرم دارند. اگر وزن شارژ و بقیه لوازم جانبی را هم به این اضافه کنید حتما به سختی کار پی می برید. لپ تاپ های با وزن کمتر صفحه نمایش کوچک تری دارند و گران ترند.

بعضی ها روی کارت گرافیک لپ تاپ حساس هستند چراکه قصد دا رند گاهی در زمان های بیکاری شان بازی کنند. در این صورت باید خوب بگردید. ظرفیت هارد دیسک، مدت زمان عمر باتری، مودم داخلی و بلوتوث معیارهای دیگری هستند که باید به آن توجه داشت. ظاهر لپ تاپ تنها در درجه آخر اهمیت قرار دارد.
علیرضا عامری بازدید : 35 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
وقتی می خواهید این همه پول خرج کنید قبل از هر چیز باید تکلیف تان را با خودتان معین کنید. از لپ تاپ تان چه انتظاری دارید و قصد دارید با آن چه کاری انجام دهید؟ پس کلید حل معما فقط پیش خودتان است.
هفت صبح: این ماجرا به یکی از برنامه های روزمره تبدیل شده است. دوستان، آشنایان و همکاران تقریبا هر روز از من درباره خرید لپ تاپ سوال می پرسند و می خواهند بدانند چطور می توانند یک «لپ تاپ خوب» بخرند. پاسخ همه این سوال ها یکی است. من به آنها می گویم حتی با وجود تمام تلاش هایی که چینی ها به کار می بندند هنوز از نظر فنی هیچ لپ تاپ بدی ساخته نشده است.

از نظرمن لپ تاپ بد یعنی شما پول تان را برای خرید چیزی هدر بدهید که به کارتان نمی آید. یعنی پول بی زبان را برای خرید لپ تاپ صورتی هدر بدهید، یعنی خرید لپ تاپ قسطی از یک فروشنده بی انصاف. پس بی خود وقت عزیزتان را صرف اسم و برند لپ تاپ نکنید.

وقتی می خواهید این همه پول خرج کنید قبل از هر چیز باید تکلیف تان را با خودتان معین کنید. از لپ تاپ تان چه انتظاری دارید و قصد دارید با آن چه کاری انجام دهید؟ پس کلید حل معما فقط پیش خودتان است.



گول تبلیغات را نخورید

اگر همین حالا به بازار بروید و کمی مغازه ها را بالا و پایین کنید، خیلی زود متوجه می شوید تعداد برندهایی که لپ تاپ تولید می کنند بسیار محدود است. این قضیه نشان می دهد که کیفیت چقدر می تواند روی تولید و فروش محصول تاثیر مثبت داشته باشد.

همه تولیدکننده ها می دانند که تنها یک اشتباه می تواند برای همیشه تصویری بد از آنها در ذهن مصرف کننده باقی بگذارد. سونی مثل همیشه اسم بزرگی است ولی در بازار فقط یکی از معروف ترین ها به حساب می آید. دل دوشادوش سونی پیش می رود و سرانجام یاد گرفته برای فروش بیشتر باید به تولیداتش تنوع بدهد. اچی پی، کامپک، فوجیتسو – زیمنس، توشیبا و ایسر تولیدکننده های دیگری هستند که کمابیش نامی برای خود دست و پا کرده اند.

لنوو را همه نمی شناسند ولی تا به حال هیچ کس از آن بدی ندیده است. ایسوز و MSI هم کم کم با نگاه اقتصادی خودشان را به گود رقابت نزدیک می کنند. ال جی و سامسونگ هم تازه وارد بازار شده اند. اگر اپل را هم به این لیست اضافه کنیم سر جمع تمام انتخاب ها را روی یک دایره ریخته ایم.



متاسفانه بزرگ ترین اشتباه ممکن وقتی رخ می دهد که خریدار بخواهد مثل خرید گوشی تلفن همراه به اسم تولیدکننده توجه کند. حقیقت این است که هرکدام از تولیدکننده ها مدل های مختلفی می سازند. پس امکان دارد فلان مدل ایسر خیلی بهتر از بهمان مدل سونی یا دل کارکرد داشته باشد. حتی بعضی از مدل های یک شرکت نسخه های مختلفی دارند که با نشانه های A و B و C معرفی می شوند. این علامت نشان دهنده یک سری اختلافات جزئی در مشخصات لپ تاپ است. مثلا ممکن است مدال اول بایک دیسک سخت بزرگ تر تولید شده  باشد یا روی آن سخت افزار بلوتوث نصب کرده باشند. خریدار باهوش کسی است که گول تبلیغات کاذب را نخورد، پول نقد داشته باشد و لپ تاپ صورتی نخرد.

به گارانتی احترام بگذارید

اینقدر نگویید گارانیت توی ایران مفهومی ندارد. نه! انصافا در بازار کامپیوتر خیلی ها به گارانتی شان مثل یک تعهد پایبند هستند. فقط کافی است گارانتی خود را از بین شرکت های معتبر انتخاب کنید. متاسفانه این اواخر مد شده کارت های گارانتی شرکت های معتبر را کپی می کنند و در مغازه های کوچک شان می فروشند. اگر زحمت بکشید و از یک فروشنده معتبر خرید کنید به خودتان محبت کرده اید. شرکت های گارانتی کارکرد سالم همه چیز لپ تاپ شما را ضمانت می کنند. حتی بعضی از آنها باتری، شارژ و نرم افزار را هم در برگه گارانتی شان لحاظ کرده اند.

تازه در صورت بروز مشکل، اطلاعات تان پیش یک شرکت معتبر از امنیت بیشتری برخوردار هستند. از این گذشته لازم نیست به وقت خرابی لپ تاپ تان را زیر بغل بزنید و از این مغازه به آن مغازه بروید تا شاید محض رضای خدا یکی دلش برای تان بسوزد و با قیمتی نجومی آن را تعمیر کند.

قسطی نخرید

باور کنید خرید لپ تاپ با خرید رب گوجه فرنگی تفاوت دارد. به همین دلیل نمی توانید پول های تان را بریزید داخل کیف دستی، به بازار بروید و یکی را با خودتان به خانه بیاورید. قبل از این حرف ها خوب تحقیق کنید. از یک نفر که به کار آشناست بپرسید. به او بگویید قصد دارید لپ تاپ تان را برای چه کاری استفاده کنید. ا ین کار به او کمک می کند لپ تاپ مناسب با شرایط تان را معرفی کند. به حرف دوستان تان تحت هیچ شرایطی گوش ندهید. متاسفانه همه ما عادت کرده ایم درباره همه چیز متعصبانه اظهارنظر کنیم و آنچه را خودمان داریم به هر طریق ممکن بهترین معرفی کنیم. سایت های اینترنتی مرجع مناسبی برای کسب اطلاعات بیشتر هستند. جمله قبل را یک بار دیگر با دقت بخوانید. گفتم: برای کسب اطلاعات! این یعنی قیمت ها روی فضای مجازی چندان منطبق با واقعیت نیستند. علاوه بر این به دلیل رشد سریع تکنولوژی و به روز شدن بازار نمی توانید خیلی روی پیداکردن لپ تاپ های روی اینترنت در بازار حساب باز کنید.



سایت های اینترنتی را برای مقایسه عملکرد فنی و دیدن ظاهر لپ تاپ استفاده کنید. در بعضی از انجمن های گفت و گو بحث های داغی درمورد خرید لپ تاپ جریان دارد. بعضی از آدم های باسواد در این گفت و گوها شرکت می کنند و تجربیات گرانبهای شان را بی هیچ چشم داشتی در اختیار دیگران می گذارند. اما مشکل اینجاست که تعداد این آدم های باسواد در مقایسه با آدم های بی منطق انگشت شمار است.

برای من و شما بهترین جای دنیا جهت خرید لپ تاپ است. ولی این کافی نیست. مثل بقیه لوازم کامپیوتری باید به خودتان سختی بدهید و از منزل خارج شوید. در خیابان ولیعصر مغازه های معتبری وجود دارند که فروشنده های شان فقط به فکر پول نیستند. از آنها کمک بگیرید. قیمت ها را با هم مقایسه کنید و کمی زبان بریزید. بعضی ها حاضر هستند کمی از سودشان بگذرند. فقط گول هدیه هایی را که بعضی فروشگاه ها ادعا می کنند نخورید. این هدایا را می توان با 10 تا 20 هزار تومان ناقابل خرید. بعضی از لپ تاپ ها در رنگ های مختلفی به فروش می رسند. قیمت رنگ های مختلف را بپرسید و بفهمید خرید یک پل تاپ صورتی چقدر به جیب تان فشار وارد می کند. در بازار ایران معمولا قیمت ها بدون احساب گارانتی محاسبه می شود. برای گارانتی خوب به طور میانگین باید 50 هزار تومان کنار بگذارید. خرید قسطی را هم به کل فراموش کنید چون سودی که فروشنده قرار است بابت این لطف از شما بگیرد، به هیچ وجه منطقی نیست. به جای خرید قسطی شکیبایی به خرج بدهید و خریدتان را تا آماده شدن کل مبلغ به تاخیر بیندازید.

به چه چیزهایی توجه کنید؟

اگر از من بپرسید مهم ترین فاکتور یک خرید موفریال، توجه به پردازنده لپ تاپ است. پول تان را بابت خرید لپ تاپ  هایی با پردازنده سلرون و مدل های Duo 2 Core هدر ندهید. این لپ تاپ ها مدتی است که تحت تاثیر عرضه پردازنده های خانواده Coreix قرار گرفته اند و به اصطلاح از رده خارج شده اند. بعد از پردازنده مهم ترین مسئله وزن لپ تاپ است. خیلی از ما لپ تاپ می خریم تا کارهای سبک مان را در بیرون از خانه یا محل کار انجام دهیم. پس لازم است که آن را هر روز با خودمان این طرف و آن طرف ببریم. لپ تاپ های معمولی با صفحه نمایش 15 اینچی به طور میانگین وزنی در حدود 8/2 کیلوگرم دارند. اگر وزن شارژ و بقیه لوازم جانبی را هم به این اضافه کنید حتما به سختی کار پی می برید. لپ تاپ های با وزن کمتر صفحه نمایش کوچک تری دارند و گران ترند.

بعضی ها روی کارت گرافیک لپ تاپ حساس هستند چراکه قصد دا رند گاهی در زمان های بیکاری شان بازی کنند. در این صورت باید خوب بگردید. ظرفیت هارد دیسک، مدت زمان عمر باتری، مودم داخلی و بلوتوث معیارهای دیگری هستند که باید به آن توجه داشت. ظاهر لپ تاپ تنها در درجه آخر اهمیت قرار دارد.
علیرضا عامری بازدید : 41 دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 نظرات (0)
در سال 1877، اولین فونوگراف توسط توماس ادیسون اختراع شد. فونوگراف اولین روش برای ضبط و پخش صدا به‌شمار می‌آمد. اختراع جدید، شهرت بین‌المللی را برای ادیسون به همراه داشت.

در سال 1877، اولین فونوگراف توسط توماس ادیسون اختراع شد. فونوگراف اولین روش برای ضبط و پخش صدا به‌شمار می‌آمد. اختراع جدید، شهرت بین‌المللی را برای ادیسون به همراه داشت. او با فونوگراف خود به نقاط مختلف كشور سفر كرد و حتی در سال 1878 به كاخ سفید دعوت شد تا اختراع خود را برای Rutherfor B. Hayes رییس‌جمهور وقت آمریكا به نمایش بگذارد.

  

فونوگراف در زمان خود ابداع بسیار هیجان‌انگیزی به‌نظر می‌رسید، اما تنها برای یك‌بار پخش مناسب بود و كیفیت صدای وحشتناكی داشت. ده سال پس از اختراع فونوگراف، امیل برلینر گرامافون را معرفی كرد. او اولین مخترعی بود كه ضبط روی سیلندرها را متوقف و این‌كار را روی دیسك‌های تخت انجام داد. اولین دیسك‌های مورد استفاده او از شیشه ساخته شده بودند. بعدا ماده مورد استفاده برای ساخت دیسك‌ها به فلز روی و در نهایت به پلاستیك تغییر پیدا كرد.

 

در سال 1954، I.D.E.A اولین رادیوی ترانزیستوری قابل حمل را معرفی كرد. این رادیو كه با نام Regency TR-1 شناخته می‌شد، به یك تیونر AM آنالوگ مجهز بود و ابعادی معادل 1,25�5�3 اینچ داشت. در یك پیش‌بینی عجیب در مورد وقایع آینده (به‌طور خاص درباره آی‌پاد صحبت می‌كنیم)، Regency در طول سال‌ها با تنوع گسترده‌ای از رنگ‌ها عرضه می‌شد.

 

در سال 1962، ضبط نوار آنالوگ چند تراكی در استودیوهای صدابرداری آغاز شد. ایده یك ضبط‌كننده چند تراكی و تجربیات مربوط به آن در اواخر دهه 1940 توسط یك گیتاریست، مخترع و آهنگ‌ساز با نامLes Paul آغاز شد. گروه‌های مشهوری مانند بیتل‌ها به‌طور گسترده‌ای از این تكنیك برای ضبط موسیقی‌های خود استفاده كردند. پس از این دوره، تقریبا تمام موسیقی‌های مشهور با همین روش ضبط می‌شدند.

 

در دهه 70 و 80 میلادی، شركت سونی به‌عنوان سلطان كوچك‌سازی محصولات الكترونیكی در نظر گرفته می‌شد. آن‌ها اولین سیستم موسیقی قابل حمل مستقل خود یعنی پخش‌كننده كاست TPS-L2 Walkman را در سال 1979 عرضه كردند.نوآوری اصلی واكمن به اندازه آن مربوط می‌شد كه تنها اندكی از خود نوار كاست بزرگ‌تر بود. این محصول به یك هدفون سبك و قابل حمل مجهز بود و برای كار از باتری‌های AA استفاده می‌كرد. واكمن اولیه با قیمت 33000 ین به‌فروش می‌رسید كه معادل 274 دلار امروزی است.

 

با غلبه CDها بر نوارهای كاست در هر دو حوزه كیفیت صدا و محبوبیت، شركت سونی احساس كرد كه نیاز دارد خط محبوب واكمن خود را با نسل جدیدی به‌روزرسانی كند.در سال 1984 یعنی یك‌سال پس از معرفی دیسك‌های فشرده، این شركت پخش‌كننده CD قابل حمل خود با نام D-50 را معرفی كرد كه اولین پخش‌كننده موسیقی دیجیتال قابل حمل به‌شمار می‌آید.این محصول كه تنها كمی از یك قاب CD‌ بزرگ‌تر بود، تمام كیفیت صوتی عالی كه ضبط‌های دیجیتال قادر به تامین آن بودند را فراهم می‌كرد.

 

برخلاف چیزی كه اكثر مردم تصور می‌كنند، اولین پخش‌كننده موسیقی با حافظه Solid State توسط شركت‌هایی مانند اپل، دیاموند یا كریتیو معرفی نشد. در واقع یك شركت كره‌ای با نامSaeHan Information Systems برای اولین بار چنین محصولی را ارایه كرد كه بعدا با نام Eiger Labs. به آمریكا راه پیدا كرد. MPMan اولین پخش‌كننده MP3 تاریخ بود. این ابزار به 32 مگابایت حافظه مجهز بود كه در زمان خود حجم بسیار بالایی محسوب می‌شد. MPMan همچنین توانایی ذخیره‌سازی 8 تراك موسیقی با طول متوسط را داشت.

 

در ماه اكتبر سال 2001، شركت اپل با معرفی آی‌پاد بزرگ‌ترین شوك را به رسانه موسیقی وارد كرد. محبوبیت آی‌پاد به‌سرعت افزایش یافت و در طول یك دوره 7 ساله بیش از 14 نسخه مختلف از آن با خصوصیات و قابلیت‌های متفاوت معرفی شدند. آی‌پاد كار خود را با مدل كلاسیك شروع كرد كه ظرفیت‌های مابین 5 تا 40 گیگابایت داشتند.


با توجه به انفجار چشمگیر بازار مدیاپلیرهای قابل حمل، مایكروسافت نیز تلاش كرد تا سهمی از این بازار را به‌دست آورد. اولین نسل از پخش‌كننده‌های دیجیتال این شركت با نام Zune توسط مایكروسافت توسعه یافته و با همكاری نزدیك شركت توشیبا تولید شد.با وجود تلاش‌های گسترده مایكروسافت، Zune نتوانست به همان سطح از محبوبیت مدیاپلیرهای دیگری مانند آی‌پاد دست پیدا كند. به‌رغم شایعات مختلفی كه از سال 2010 درباره نسخه دوم این ابزار وجود داشت، هنوز Zune 2 به بازار راه پیدا نكرده است.


پس از عرضه بسیار موفق گوشی‌های آی‌فون، شركت اپل تصمیم گرفت همان اینترفیس لمسی را در خط مدیاپلیرهای مشهور و محبوب آی‌پاد خود نیز تجربه كند. نتیجه این تصمیم، عرضه آی‌پاد تاچ بود كه در سال 2007 روانه بازار شد و از نظر ظاهری شباهت بسیار زیادی به آی‌فون داشت، اما فاقد قابلیت‌های ارتباطی سلولی آن بود. آخرین نسل از آی‌پاد تاچ از همان سیستم عامل iOS مورد استفاده در آی‌فون 4 بهره می‌گیرد.

تعداد صفحات : 8

اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 1
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 50
  • آی پی دیروز : 5
  • بازدید امروز : 39
  • باردید دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 39
  • بازدید ماه : 39
  • بازدید سال : 45
  • بازدید کلی : 3,156